Houtskooltekeningen op lompenpapier

Ik ben nu eenmaal gek op papier. Bij een bezoek aan een papiermolen viel ik voor een heel bijzondere papiersoort, een dun, bijna transparant en vezelig lompenpapier en ik kocht een stapel vellen. Dit papier deed me teruggrijpen op een oude, klassieke techniek, de houtskooltekening.

Dat ik als graficus ben begonnen is vaak nog te zien aan mijn werk. Ik kraste en groef ooit diep in zink en aluminium en eigenlijk graaf ik nog steeds in mijn tekeningen, mijn pastels en mijn doeken. Houtskool is basaal en diep zwart materiaal en met die houtskool was ik weer even helemaal terug op mijn basis.

Het lompenpapier dat ik gebruikte, lijkt dun en fragiel, maar is ijzersterk. Dat bleek noodzakelijk, want het maken van een houtskooltekening werd een langdurig proces.

De geschiedenis van het maken wilde ik zichtbaar houden, gelaagdheid hoort nu eenmaal tot mijn beeldend idioom. Weg wrijven van houtskool is met dit lompenpapier niet mogelijk, dat wilde ik ook niet, voor mij hebben alle fasen van het wordingsproces hun functie. Mogelijkheden zien, keuzes maken, harmonie én dynamiek zoeken, omgaan met raadsels én logica. Dat is eigenlijk het thema van de serie.

Een buitenstaander kan niet bevroeden hoe spannend het bewerken van zo'n lompenvel kan zijn. Zo'n zoektocht naar ontstaan, waarom en waarheen, volledig in de ban van het materiaal.

Ik ben heel tevreden met deze soms wat raadselachtige zwarte serie en zie hem als een essentieel onderdeel van mijn beeldend repertoire.
Er is een serie houtskoolfantasieën ontstaan die een doorwerkte (soms zelfs een behoorlijk donkere) indruk geven en toch een wonderlijke transparantie hebben behouden. Ze mogen gezien worden.