serie tekeningen op gedichten van Jan Arends
Ik ben geïnteresseerd in poëzie en wilde daar als beeldend kunstenaar iets mee doen.
Dan moest wel het gedicht direct combineren met de tekening, zodat ze beiden in één blikveld gevangen kunnen worden.
De magere versregels van Jan Arends, die met een minimum aan woorden een maximum aan drama hebben leken me daarvoor heel geschikt - één zo'n regel in één beweging in de tekening plaatsen zou genoeg moeten zijn.
Ik ging aan de slag en terwijl ik daar mee bezig was overkwam me als kunstenaar iets wonderlijks: mijn tekeningen begonnen zelf ook steeds magerder te worden en ik moest accepteren dat de geest van Jan Arends beetje bij beetje bezit van mij ging nemen.
Terwijl ik met verf begon eindigde ik de serie met dunne balpen- en potloodlijntjes ... waarna ik terugkeerde naar mijn zelf: einde serie.
